‘Fijn dat ik u aan de lijn heb, zegt Willy, want we zijn niet vaak in de gelegenheid om u persoonlijk te spreken. Hartelijk dank voor uw trouwe steun aan de Nierstichting.’ Willy vervolgt het gesprek met de vraag of alles goed gaat met meneer. Er valt een korte stilte en meneer zegt vriendelijk: ‘ja, ja, het gaat nog steeds goed.’ ‘Geweldig, wat een heerlijk antwoord,’ zegt Willy warm. ‘Ja, nou, het is ook zo. Ik word wel wat ouder, maar verder, mijn gezondheid is goed.’ ‘Geweldig,’ zegt ze nogmaals.

‘U steunt ons al sinds 2005, fantastisch,’ zegt Willy. ‘Wat vindt u van het werk dat de Nierstichting doet?’ vraagt ze. ‘Nou, ik vind dat een geweldig iets. Ik kan niet anders zeggen dan jullie te prijzen,’ zegt meneer. ‘Wat een mooi antwoord van u,’ zegt Willy. ‘Ja, maar dat is gewoon zo. Ik heb een nier gekregen van een ander en door jullie werk kan dat,’ zegt meneer.

‘En gaat het allemaal nog goed met de nier die u gekregen heeft?’ vraagt Willy belangstellend. ‘Ja, hoor, ze hebben me beloofd dat hij dertig jaar blijft zitten,’ zegt meneer. ‘Nou, daar gaan we dan voor, hè,’ zegt Willy. Meneer lacht: ‘Ha, ha, ja, hoor’ Willy vraagt vervolgens geïnteresseerd: ‘Heeft u de nier van een bekende of een onbekende gekregen?’ ‘Van een bekende,’ zegt meneer stil. ‘Geweldig,’ zegt Willy zacht. ‘Van mijn zus, vervolgt meneer. ‘Mooi, zegt Willy, ja ik zeg altijd als iemand een nier nodig heeft, snijdt hem er maar uit, want als je daarmee iemand kunt redden is dat heel belangrijk. ‘Ja, zij was mijn redding,’ zegt meneer.

‘En met uw zus gaat het ook goed met één nier?’ vraagt Willy. ‘Nou, dat ging goed met één nier, maar zij is overleden’ zegt meneer. ‘Och, dat is dan weer minder om te horen,’ zegt Willy met medeleven in haar stem. ‘Jazeker, ze had keelkanker. Ze is niet door de niertransplantatie overleden,’ zegt meneer. ‘Nou, dan is die nier van u extra kostbaar, hè,’ zegt Willy. ‘Ja, zegt meneer, ik heb beloofd dat ik er zuinig op zal zijn.’

‘Het mooie is ook wel de gedachte dat u een stukje van haar in uw lichaam heeft zitten’, zegt Willy. ‘Ja, zegt meneer met een lichte verwondering in zijn stem, ja.’ ‘Zo is het, zegt Willy kordaat, ze is altijd bij u’. ‘Ja, dat is gewoon zo,’ zegt meneer.

‘Nou is het zo dat mensen vaak op latere leeftijd last krijgen van een nierziekte, maar nierziektes komen ook zeker bij jonge kinderen voor. Je ziet het vaak niet aan ze, maar kinderen met een nierziekte hebben het vaak ontzettend zwaar. Het eist veel van hen en natuurlijk ook van hun ouders, want ze hebben vaak weinig energie, kunnen niet altijd eten wat ze lekker vinden en als een vriendje vraagt, kom je bij me spelen, dan kan dat vaak niet, omdat ze zich te moe voelen,’ zegt Willy.

Bron: Nierstichting

‘Ik kan me helemaal voorstellen hoe ze zich voelen. Als mensen me vragen hoe dat met mijn nierziekte is gegaan, ik kon bijna niet meer lopen. Tot op een gegeven moment mijn zus zei: ik heb twee nieren, je mag één nier van mij hebben,’ zegt meneer. Ik zei dat ik dat niet wilde. Toen ze me vroeg waarom niet, zei ik: ‘Je hebt twee dochters en bent weduwe. Stel je voor dat een van de twee ook nog eens een nier nodig heeft. ’Ja, dat zien we dan wel weer, zei ze.’ Maar uiteindelijk was ik toch wel blij dat het kon en hoe het gegaan is,’ zegt meneer.

‘Gelukkig, maar. U kunt zich dus goed inleven in hoe vermoeiend en slopend een nierziekte ook voor kinderen kan zijn. Vaak krijgen kinderen met een nierziekte ook last van andere organen en hebben zij een verhoogde kans op vroegtijdig overlijden. U weet zelf, jammer genoeg zeg ik altijd, want ik vind het erg om te horen voor u, dat je nieren je leven zijn. Voor een beter leven voor jonge en volwassen nierpatiënten kan de Nierstichting samen met u ontzettend veel bereiken. Zoals de ontwikkeling van de kunstnier, onderzoek naar herstel van nierweefsel met lichaamseigen cellen en betere behandelmethodes voor nierpatiënten,’ zegt Willy.  

Bron: Nierstichting

Meneer twijfelt geen moment wanneer Willy hem vraagt of hij zijn donatie doorlopend wil maken. Met volle overtuiging zegt hij hier ja op. ‘Ik ga u bedanken voor het gezellige gesprekje dat ik met u heb gehad. Dat vond ik echt geweldig. Dat meen ik echt en ook wat u vertelde over uw zus, dat u haar nier heeft. Dat vind ik echt heel bijzonder, heel mooi.’

‘U gaat gewoon nog dertig jaar mee,’ zegt Willy. Dat hoeft van meneer niet. Samen filosoferen Willy en de donateur nog even over de wil om in goede gezondheid oud te worden en de pijn in het hart wanneer je dan je vrienden en soms zelfs je kinderen eerder moet laten gaan. ‘Ik hoop dat u nog jaren meegaat. Dat hoop ik echt,’ zegt Willy. ‘Dat hoop ik ook, zegt meneer, want ik wil wel nog een beetje oud worden.’

Misschien was dit hetgeen waarom deze meneer en Willy elkaar aan de telefoon troffen. De geruststelling dat meneer zijn overleden zus bij zich draagt. De berusting dat het leven eindig is. En de wetenschap dat hij heeft bijgedragen aan een beter leven voor een hele nieuwe generatie jonge helden, die de strijd voor het leven aangaat. Helden helpen elkaar.