Donation Company belt voor Greenpeace petitietekenaars, die hebben aangeven hierover gebeld te willen worden. Ik bel een meneer die de petitie tegen de vervuiling van Schiphol heeft getekend. Hij geeft aan dat zijn grootste ergernis is dat er zoveel overstappers zijn, die niets op Schiphol te zoeken hebben. ‘Dat mag zeker minder. Mede met uw hulp hebben we voor elkaar gekregen dat het aantal vluchten vanaf Schiphol moet dalen. Hartelijk dank daarvoor,’ zeg ik.

‘Op dit moment zitten we in een klimaatcrisis. We zien ernstige voorspellingen voor het milieu. Tegelijkertijd zien we dat grote multinationals, zoals Schiphol, Tata Steel en Shell, de aarde blijven vervuilen, terwijl ze miljarden winsten maken. Shell adverteert bijvoorbeeld veel om te vertellen hoe groen ze bezig zijn, terwijl zij daadwerkelijk maar weinig besteden aan duurzame innovaties. Wat vindt u van deze situatie, meneer?’ vraag ik.

Bron: Marten van Dijl / Greenpeace

‘Ja, dat vind ik heel spijtig,’ zegt meneer. Geheel onverwacht vervolgt hij: ‘Ik ben trouwens zelf aandeelhouder van Shell, dus ik heb twee petten op, maar ze laten wel kansen liggen natuurlijk, nog los van het milieu. Ze schaden zichzelf ook op de lange termijn.’ Die had ik niet aan zien komen. Ik voel me direct extra gemotiveerd om van deze sympathieke man een donatie voor Greenpeace te ontvangen.

‘Ja, alleen al als je kijkt naar imago-schade. Dat is natuurlijk schadelijk voor hen. Maar ook als je kijkt naar de lange termijn. Het is gewoon onontkoombaar, het moet anders, het kan niet alleen meer op die fossiele brandstoffen. Vroeg of laat krijgen ze daarmee te maken. Hoe eerder Shell gaat investeren in duurzame oplossingen, hoe beter dat ook voor henzelf is,’ zeg ik.

‘Nou, leuk om te horen dat u aandeelhouder bent bij Shell. Ik had laatst ook een vrouw aan de lijn, die werkt aan transitieprojecten bij Shell. Zij gaf aan dat de situatie niet zo zwart-wit is. Er zitten bij Shell ook een aantal mensen met goede wil om duurzame veranderingen in gang te zetten. Ik weet ook wel dat een deel van Shell daar mee bezig is, met die transitie,’ zeg ik dan.

‘Ja, dat klopt. Het is ook het eigen gedrag van mensen, hè. Shell dwingt niemand om te tanken en toch doen ze het,’ zegt meneer. ‘Ja, dat is ook zo. Tegelijkertijd is het natuurlijk ook wel zo dat als er een ander aanbod komt, dan zie je wel dat mensen daar op een gegeven moment in meegaan. En als het aanbod er helemaal niet is, dan wordt het ook wel moeilijk om voor een alternatief te kiezen,’ zeg ik. Meneer beaamt dit.

‘Greenpeace is een vreedzame organisatie. We zien Shell niet als de vijand, maar als een bedrijf dat een grote verantwoordelijkheid heeft in deze klimaatcrisis, die voor een deel ook door Shell veroorzaakt is. Ik vind het een beetje spannend om te vragen, aangezien u aandeelhouder van Shell bent. Misschien dat uw ene pet er wel zin in heeft?’ zeg ik lachend. Meneer lacht hartelijk mee.

Ik vraag: ‘Wij hebben uiteraard een sterke basis van structurele donateurs nodig, die ons helpen om die verandering mogelijk te maken. Wat is hierin voor u mogelijk?’ Meneer antwoordt dat hij hier nog even over wil nadenken. Kun je me een mail sturen?, vraagt hij. Ik stel hem voor om hem volgende week even terug te bellen. Meneer zegt: ‘Nee, dat hoeft niet. Ik ga er gewoon nog even over nadenken. Ik ben om heel eerlijk te zijn heel lang geleden lid geweest van Greenpeace. Dat was in de jaren ’80, denk ik. Maar op een gegeven moment zaten jullie best wel in een radicale stemming en toen heb ik opgezegd.’

Ik zeg: ‘Wat ook wel mooi is aan Greenpeace is dat het een internationale organisatie is. Hierdoor hebben we recent bijvoorbeeld voor elkaar gekregen dat er een wereldwijd verdrag is getekend voor de bescherming van de oceanen. Iets waar iedereen bij gebaat is. Shell bestaat natuurlijk ook gewoon uit werknemers en ook voor hen is het fijn als niet de hele aarde naar de knoppen gaat. Dus wat dat betreft is Greenpeace er voor iedereen. Ik zou het heel fijn vinden, om u volgende week nog even te bellen. ‘Ja, dat is goed, bel volgende week nog maar een keer,’ zegt meneer.

Een week later bel ik meneer terug. Hij komt direct ter zake: ‘We hebben elkaar vorige week gesproken en u heeft gevraagd of ik een donatie wilde doen, hè.’ ‘Ja, dat klopt, zeg ik, dat was een leuk gesprek.’ ‘Ik heb besloten om een éénmalige donatie te gaan doen via de website,’ zegt hij. ‘Dank u wel, dat kan ook bij mij, hoor,’ zeg ik. Ik geef nog even aan wat de mogelijkheden en voordelen van een structurele bijdrage zijn. Meneer heeft desalniettemin een voorkeur voor een eenmalige bijdrage. ‘Ik ga eenmalig een bedrag overmaken,’ zegt hij. ‘Mag ik dat bedrag dan alstublieft eenmalig voor u noteren?’ vraag ik. ‘Ja, dat is goed,’ zegt meneer vriendelijk.

Met een grote glimlach op mijn gezicht bedenk ik me dat het toch wel heel bijzonder is, dat een aandeelhouder van Shell zojuist op persoonlijke titel een donatie heeft gedaan voor Greenpeace. Uiteindelijk zijn we allemaal mensen, die samen in vrede op deze mooie, groene planeet met allerlei uitdagingen willen leven.